Z inicjatywy posłów w 2004 r. dzień 2 maja został ustanowiony Dniem Flagi Rzeczypospolitej Polskiej, celem popularyzowania wiedzy o polskiej tożsamości i symbolach narodowych. To jedno z najmłodszych świąt państwowych. Polskie barwy narodowe kształtowały się na przestrzeni wieków. Wywodzą się z barw herbu Królestwa Polskiego i herbu Wielkiego Księstwa Litewskiego. Pierwotnie polską barwą narodową był karmazyn, stanowiący symbol dostojeństwa i bogactwa, a zarazem uważany za najszlachetniejszy z kolorów. Z uwagi na cenę barwnika potrzebnego do uzyskania tego koloru mało kto mógł sobie na niego pozwolić, dlatego też był on wykorzystywany jedynie przez najbogatszą szlachtę i dostojników państwowych.
„Amarantową włożyłem na skronie Konfederatkę, Bo jest to czapka, którą Piast w koronie miał za podkładkę” – pisał Cyprian Kamil Norwid.
Barwy biała i czerwona zostały uznane za narodowe po raz pierwszy 3 maja 1792 r. podczas obchodów pierwszej rocznicy uchwalenia Ustawy Rządowe. Damy wystąpiły wówczas w białych sukniach przepasanych czerwoną wstęgą, a panowie nałożyli na siebie szarfy biało-czerwone. 7 lutego 1831 r. Sejm Królestwa Polskiego podjął specjalną ustawę dotyczącą barw polskiej flagi:
"Izba senatorska i poselska po wysłuchaniu wniosków Komisyi sejmowych, zważywszy potrzebę nadania jednostajnej oznaki, pod którą winni łączyć się wszyscy Polacy, postanowiły i stanowią:
Art. 1 – Kokardę narodową stanowić będą kolory herbu Królestwa Polskiego oraz Wielkiego Księstwa Litewskiego, to jest kolor biały z czerwonym.
Art. 2 – Wszyscy Polacy (…) te kolory nosić mają w miejscu, gdzie takowe oznaki dotąd noszonymi były"
Podczas powstania listopadowego biel oznaczała dobro i czystość dążeń narodu polskiego, czerwień – dostojność, majestat i potęgę władców polskich. Odtąd barwy biało – czerwone uznane zostały za barwy narodowe. W czasach zaborów jak wszystkie inne polskie symbole narodowe, również barwy – biel i czerwień – były tępione przez rosyjskie, austriackie i pruskie władze. Przetrwały jednak na emigracji, wracały podczas wszystkich narodowych manifestacji na polskich ziemiach. W 1919 roku biel i czerwień uznano oficjalnie za barwy państwowe. Te przyjęte przez Sejm barwy rozpowszechniły się bardzo szybko i towarzyszyły Polakom we wszystkich ważnych wydarzeniach. Były symbolem państwa, które nie istniało, i narodu, który pod tymi barwami wybijał się na niepodległość. W 1980 roku, po incydencie z udziałem Przewodniczącego Rady Państwa, Henryka Jabłońskiego, któremu w trakcie wizyty w obcym kraju odegrano zamiast polskiego hymn jugosłowiański (bardzo podobny ale jednak inny od naszego), ówczesny marszałek Sejmu, Stanisław Gucwa, zlecił ponowne ustawowe określenie godła, hymnu i barw narodowych.
W dniu 20 lutego 2004 r. z inicjatywy Platformy Obywatelskiej Sejm uchwalił zmianę ustawy o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej. Określone zostało ostatecznie, że barwami Rzeczypospolitej Polskiej są kolory biały oraz czerwony. Na flagach układa się je w dwóch poziomych, równoległych pasach tej samej szerokości. Górny pas jest koloru białego, a dolny koloru czerwonego.
